Aeneis (I, 1-11)
Árma virúmque canó, Trojáe qui prímus ab óris
Ítaliám fató profugús Lavíniaque vénit
Lítora; múlt(um) ill(e) ét terrís jactátus et álto
Vi superúm, saeváe memorém Junónis ob íram,
Múlta quoqu(e) ét belló passús, dum cónderet úrbem
Ínferrétque deós Latió, genus únde Latínum
Álbaníque patrés atqu(e) áltae móenia Rómae.
Músa, mihí causás memorá, quo númine láeso
Quídve doléns regína deúm tot vólvere cásus
Ínsigném pietáte virúm, tot adíre labóres
Ímpulerít. Tantáen(e) animís caeléstitibus írae?
Quintus Horatius Flaccus
Ad Melpomenen (III, 30)
Éxegí monumént(um) áere perénniús
Régalíque sitú pýramid(um) áltiús,
Quód non ímber edáx, non Aquil(o) ímpoténs
Póssit díruer(e) áut ínnumerábilís
Ánnorúm seriés ét fuga témporúm
Nón omnís moriár, múltaque párs meí
Vítabít Libitín(am), úsque ego pósterá
Créscam láude recéns, dúm Capitóliúm
Scándet cúm tacitá vírgine póntiféx.
Dícar, quá violéns óbstrepit Áufidús
Ét qua páuper aquáe Dáunus agréstiúm
Régnavít populór(um) éx humilí poténs
Prínceps Aeoliúm cármen ad Ítalós
Déduxísse modós, Súme supérbiám
Quáesitám meritís ét mihi Délphicá
Láuro cínge voléns, Mélpomené, comám.
Publius Ovidius Naso
Переглядів: 233 |