ПЕРШОДЖЕРЕЛА РИМСЬКОГО ПРАВА

FONTES JURIS ROMANORUM

DE LEGATIS

ПРО ЛЕГАТИ

1. Legatum itaque est donatio quaedam a defuncto relicta.

2. Sed olim quidem erant legatorum genera quattuor: per uindicationem, per damnationem, sinendi modo, per praeceptionem: et certa quaedam uerba cuique generi legatorum adsignata erant, per quae singula genera legatorum significabantur. sed ex constitutionibus diuorum principum sollemnitas huiusmodi uerborum penitus sublata est. nostra autem constitutio, quam cum magna fecimus lucubratione, defunctorum uoluntates ualidiores esse cupientes et non uerbis, sed uoluntatibus eorum fauentes, disposuit, ut omnibus legatis una sit natura et, quibuscumque uerbis aliquid derelictum sit, liceat legatariis id persequi non solum per actiones personales, sed etiam per in rem et per hypothecariam: cuius constitutionis perpensum modum ex ipsius tenore perfectissime accipere possibile est.

3. Sed non usque ad earn constitutionem standum esse existimauimus. cum enim antiquitatem inuenimus legata quidem stricte concludentem, fideicommissis autem, quae ex uoluntate magis descendebant defunctorum, pinguiorem naturam indulgentem: necessarium esse duximus omnia legata fideicommissis exaequare, ut nulla sit inter ea differentia, sed quod deest legatis, hoc repleatur ex natura fideicommissorum et, si quid amplius est in legatis, per hoc crescat fideicommissi natura. sed ne in primis legum cunabulis permixte de his exponendo studiosis adulescentibus quandam introducamus difficultatem, operae pretium esse duximus interim separatim prius de legatis et postea de fideicommissis tractare, ut natura utriusque iuris cognita facile possint permixtionem eorum eruditi suptilioribus auribus accipere.

<== попередня сторінка	\|	наступна сторінка ==>
Дієсловo esse та похідні від нього	\|	DE LEGE FALCIDIA

Не знайшли потрібну інформацію? Скористайтесь пошуком google:

Генерація сторінки за: 0.005 сек.