ÌÀÐÊ ÐÅÃÍÅÐÓÑ ÄÎÑ˲ÄÆÅÍÍß: Íàñê³ëüêè â³äð³çíÿþòüñÿ ä³òè, ÿê³ âèðîñëè â îäíîñòàòåâèõ ñîþçàõ
ÐÅÇÎËÞÖ²ß: Ãðîìàäñüêîãî îáãîâîðåííÿ íàâ÷àëüíî¿ ïðîãðàìè ñòàòåâîãî âèõîâàííÿ ×ÎÌÓ ÔÎÍÄ ÎËÅÍÈ Ï²Í×ÓÊ ² ÌÎÇ ÓÊÐÀ¯ÍÈ ÏÐÎÏÀÃÓÞÒÜ "ÑÅÊÑÓÀËÜͲ ÓÐÎÊÈ" ÅÊÇÈÑÒÅÍÖ²ÉÍÎ-ÏÑÈÕÎËÎò×Ͳ ÎÑÍÎÂÈ ÏÎÐÓØÅÍÍß ÑÒÀÒÅÂί ²ÄÅÍÒÈ×ÍÎÑÒ² ϲÄ˲Òʲ Áàòüê³âñüêèé, ãðîìàäÿíñüêèé ðóõ â Óêðà¿í³ çàêëèêຠÌÎÍ çóïèíèòè òîòàëüíó ñåêñóàë³çàö³þ ä³òåé ³ ï³äë³òê³â ³äêðèòå çâåðíåííÿ ̳í³ñòðó îñâ³òè é íàóêè Óêðà¿íè - Ãðèíåâè÷ ˳볿 Ìèõàéë³âí³ Ïðåäñòàâíèöòâî óêðà¿íñüêîãî æ³íîöòâà â ÎÎÍ: íèçüêèé ð³âåíü êóëüòóðè ñï³ëêóâàííÿ â ñîö³àëüíèõ ìåðåæàõ Ãåíäåðíà àíòèäèñêðèì³íàö³éíà åêñïåðòèçà ìîæå çðîáèòè íàñ ìîðàëüíèìè ðàáàìè ˲ÂÈÉ ÌÀÐÊÑÈÇÌ Ó ÍÎÂÈÕ Ï²ÄÐÓ×ÍÈÊÀÕ ÄËß ØÊÎËßв ²ÄÊÐÈÒÀ ÇÀßÂÀ íà ï³äòðèìêó ïîçèö³¿ Ãàííè Òóð÷èíîâî¿ òà ïðàâà êîæíî¿ ëþäèíè íà ñâîáîäó äóìêè, ñâ³òîãëÿäó òà âèðàæåííÿ ïîãëÿä³â Êîíòàêòè
Òëóìà÷íèé ñëîâíèê |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
³äì³íþâàííÿ 䳺ñë³â volo, volui, velle – õîò³òè, âåë³òè; nolo, nolui, nolle – íå õîò³òè, íå âåë³òè; malo, malui, malle – âîë³òè, á³ëüøå áàæàòè
Participium praesentis actīvi: volens, volentis – òîé, ùî áàæàº; nolens, nolentis – òîé, ùî íå áàæàº. Imperatīvus praesentis: noli, nolīte. Òåêñòè 1. Ïåðåêëàä³òü óêðà¿íñüêîþ ìîâîþ ³ çðîá³òü ãðàìàòè÷íèé àíàë³ç: ². De Croesi regis filio Filius Croesi regis, cum iam adolescens esset, loqui tamen non potĕrat omnesque credēbant eum mutum iam futūrum esse. Aliquando urbs, in qua rex et filius eīus erant, ab hostĭbus capta est. Cum hostis, gladium tenens, Croesum petĕret (nesciēbat enim illum regem esse), adolescens os aperuit, clamāre studens, et subĭto clamāvit, ne vir iste Croesum regem necāret. Cum hostis verba eīus audisset, gladium reduxit et rex vitā donātus est. Ex eo tempŏre regis filius loqui iam potĕrat. Verba, quae prima dixit, haec sunt: “Homo! Rex Croesus est, ne necavĕris eum!” II. De pugna Horatiōrum et Curiatiōrum Tertius regum Romanōrum fuit Tullius Hostilius, qui vixit septĭmo ante aeram nostram saecŭlo. Ei cum Albānis confligendum erat. Albāni et Romāni magnum exercĭtum celerĭter conscriptum et omnĭbus rebus instructum contraxĕrant. Sed duces pericŭlum commūne intellexērunt. Forte in duōbus tum exercitĭbus erant trigemĭni fratres, Horatii et Curiatii. Quibuscum egērunt duces, uti pro sua patria ferro dimicārent. Trigemĭni ad proeliandum parāti in medium producti sunt. Cum paulo post duo Horatii hostium gladiis transfixi iacērent et conclamasset iam gaudio Albānus exercĭtus, tertius, ut adversarios dividĕret, fugae se mandāvit; forte enim is intĕger erat, ut Curiatii vulnerĭbus fessi. Subĭto autem retro sese vertit et hostes variis intervallis appropinquantes deinceps transfixit. Victōri gratulantes Romāni laeti confluxērunt. Cum victor spolia dispersa collegisset, exercĭtus in urbem introductus est. Ante portam soror victōris, quae uni ex Curiatiis sponsa fuĕrat, agmĭni obvia fuit. Quae lacrĭmans nomen sponsi mortui appellāvit. Sollicitāvit ferōci iuvĕni anĭmum comploratio sorōris in tanto gaudio publĭco, et gladio, quo erat cinctus, transfixit puellam. Quam ob rem ad iudicium vocātus, neque vero damnātus est, quod patria virtūte eīus protecta et servāta erat. ×èòàéòå òàêîæ:
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|